Nei þýðir NEI. Icesave er glæpur!

Það hefur vonandi ekki farið fram hjá neinum að farin er af stað undirskriftarsöfnun með áskorun á Alþingi um „að hafna frumvarpi um ríkisábyrgð vegna Icesave reikninga Landsbankans“ Ef að líkum lætur munu fæstir þar innan veggja hlusta eftir vilja þjóðarinnar og því er líka skorað á forsetann að vísa ákvörðuninni til þjóðarinnar. (Sjá hér)

Það er skemmst frá því að segja að undirtektir hafa verið hreint frábærar. Nú þegar þessar línur eru skrifaðar hafa 5291 skrifað undir þessa áskorun sem þýðir að frá því að það var opnað fyrir undirskriftir hafa nær 200 manns skrifað undir á hverjum klukkutíma. Með sama áframhaldi ætti fjöldinn að vera kominn upp í a.m.k. 10.000 fyrir blaðamannafundinn sem verður haldinn kl 11:00 í Þjóðmenningarhúsinu á morgun. Á þeim fundi verða þeir sem standa á bak við þessa áskorun kynntir.

Þeir sem stofnuðu til svokallaðra Icesave-skulda eru allir þekktir braskarar og samkvæmt ýtarlegum gögnum, sem fram koma í Rannsóknarskýrslunni og miklu víðar, voru þeir allir afar liðtækir við ýmis konar fjármálamisferli. Því miður virðist lítið lát á! Af þessum sökum er það stórundarlegt hve stjórnmálaelítan sækir það fram af mikilli hörku að koma skuldum þessa glæpagengis yfir á þjóðina.

Ég hef lengi velt því fyrir mér hverju sætir. Það er borðleggjandi að niðurstaðan sem ég hef komist að er tæplega að allra skapi en enn og aftur vísa ég til raka, sem er að finna í Rannsóknarskýrslunni, máli mínu til stuðnings. Þar kemur nefnilega fram besti vitnisburðurinn um þau vafasömu tengsl sem voru/eru á milli stjórnmála- og fjármálaelítunnar. Það er því engan veginn út í hött að halda því fram að stjórnmálamennirnir styðja það að skuldum stjórnenda Landsbankans sé velt yfir á almenning fyrir hreina eiginhagsmunagæslu!

Ég ætla ekki að hafa þessi orð mikið fleiri en langar til að vísa í aðra færslu sem ég skrifaði um Icesave II þann 6. janúar í fyrra (sjá hér). Undir lok hans sagði ég þetta: 

Að lokum ítreka ég enn og aftur það sem ég hef sagt aftur og aftur með mismunandi orðum: Gamli tíminn er liðinn og af honum hefur nýr tími tekið við! Gömlu aðferðirnar duga ekki til uppbyggingarinnar. Við þurfum hugarfarsbreytingu til að byggja upp það samfélag sem við höfum tækifæri til að reisa okkur og framtíðinni núna.

Hugmyndafræðin sem byggir á sérhagsmunagæslu peningavaldsins er stærsti óvinurinn í þeirri uppbyggingu sem ég er tilbúin til að taka þátt í. Ég vil samfélag þar sem jöfnuður og réttlæti ríkja! Samfélag þar sem ég get snúið mér aftur að hversdagslífinu án þess að hafa stöðugar áhyggjur af því að þeir sem veljast til valda séu að vinna að duldum hagsmunum örfárra útvaldra.

Ég skora á þig sem lest þessar línur að taka afstöðu til þess hvort þú ert tilbúinn til að fórna öllu til viðreisnar samfélagi þar sem fjármálaelítan hefur svo skefjalausan forgang að lífskjör almennings eru skorin niður til örbirgðar til að viðhalda forréttindum hennar á öllum sviðum! Í því sambandi er rétt að minna þig á að með því að samþykkja Icesave verður ríkissjóður keyrður í gjaldþrot. Honum verður boðinn leið til að forða því sem er sú að selja auðlindirnar...

Innskot: Við erum ekki að tala um kvótann því það er búið að tryggja aðlinum í LÍÚ eignarhaldið yfir honum. Það getur því enginn selt hann úr landi nema þeir sjálfir.

Samstaða þjóðar gegn Icesave

Mig langar til að vekja athygli allra þeirra, sem ýmist fylgjast reglulega með skrifum mínum eða rekast hér inn fyrir tilviljun, á að nú hefur farið af stað undirskriftarsöfnun með áskorun á forsetann um að vísa Icesave III til þjóðaratkvæðagreiðslu. Sjá hér: http://www.kjosum.is/

Þegar þetta er skrifað nálgast þeir sem þegar hafa skrifað undir töluna 500 en undirskriftarlistinn fór í loftið um tíuleytið í gærkvöldi. Vona svo sannarlega að allir skrifi undir og taki líka þátt í að vekja athygli á þessari áskorun.

... skrefinu lengra.

Ég birti eftirfarandi ljóða- eða örtextasafn sem glósu á Fésbókinni minni fyrir nokkrum kvöldum síðan (sjá hér). Viðbrögðin urðu þau að ég ákvað að ganga skrefinu lengra og birta þau líka hérna á blogginu mínu. Það sem gerði útslagið voru ábendingar um mennskuna í þessum textum. Ljóðin eru óbreytt frá því ég birti þau inni á Fésbókinni en ég stytti bæði inngang og lokaorð eitthvað.

                         **************************

Þau hafa ekki gefist mörg andrúmin að undanförnu til að staldra við og og líta til baka en nú er engu að síður runninn upp slíkur tími í lífi mínu að fortíðin bankar á vegginn og vill minna á sig. Spurningar um það hver ég var áður og hvert ég stefndi þá leita á hugann. Svörin sem liggja fyrir koma á óvart vegna þess hvað þau eru í rökréttu samhengi við það sem ég er nú. Lífið er ekki tilviljun og leiðin sem liggur að baki er beinni braut en ég hugði.

Þrenningin

Barnsins bros og blíða
var gleðin mín.
Föðursins fals og flægð
var sorgin mín.
Móðurinnar mildi og minning
var ævin mín.

Fanginn

Gekk yfir akra og tún
í liljuhvítum kjól
en hugur minn var fangi
sem átti ekkert skjól

Allt um kring

Ég hvíli í fangi stormsins
stari í auga myrkursins
finn frið í ölduróti hafsins
leita svara í hvísli þagnarinnar
hyl mig í voðfelldu líni næturinnar
en vaki í mistri drauma minna

Eina nótt

Sem upplýst stórskip
komstu að landi mínu
sem stjörnublikandi næturhiminn
leið nótt okkar funda
því þar varstu kominn víkingur draumsins
en nærsýni mín truflaði yfirsýnina.
Ég sá ekki brimöldur hafsins
sem stýrðu fleyi þínu til mín
né stjörnuhröp næturinnar.

Nú sit ég á brotinni strönd
græt brimsöltum tárum
í hyldjúpa, einmanna nóttina.
Þú víkingur
hins grimma náttúrueðlis
sem brýtur undir þig lönd
í skjóli myrkurs.
Að morgni ertu farinn
en skilur eftir þig
sviðin og brotin lönd.

Bráð

Tvílitur pardus
læðist að mér í nóttinni.
Gullin glóð skín honum
úr augum þar sem hann
virðir mig fyrir sér.
Hann býður mér
rauðar rósir ástarinnar
- og ég læt blekkjast.
Þá réttir hann mér
svartan bikar sorgarinnar
- og fer.

Heiftarþel

Vopnin eggslegin
í eldi sárra harma
í benjasmiðju
salti drifinni.
Hamarinn á
járninu ymur,
hitað í harmaeldi,
nærður af andvörpum,
kælt í táraelfi.
- Þau vopn munu
þig síðar bíta!

Hjartasorg

Hjartað gegnir tregafullum ómi,
hugurinn eyðandi stormi.

Hvarmar blika tárum,
augun tómi.

Varirnar lokaðar í hljóði.

Haust

Á spegilsléttum
roðagylltum
fleti vatnsins
speglaðist flug
svananna
eins og
draumsýn
um haust

Traust og trú

Ókannaðar lendur hugans
hvísla því að mér
að sorgin sé aðeins
óvelkominn gestur í húsi mínu
að í æðum mínum
ólgi blóðið
til að njóta hamingjunnar
að sársaukinn
sé systir gleðinnar,
að ég sé á réttri leið
- þrátt fyrir allt!

Utangarðs

Ég veit að alríki kvöldsins hefur snúið til sandsins.
Það gerðist fyrir framan hendurnar á mér.

Ég vil skilja við blindu mína og standa stöðug
en að mér sækir einhver undarleg þreyta
og mig svíður í brennimerkta fæturna.

Það er enginn sem býst við mér lengur
og gömlu, tómu strætin eru of daufgerð fyrir drauma mína.

 
Eitthvað

Eins og fjarlægt hvísl
sem ég get ekki greint
eins og óljóst hugboð
sem ég get ekki höndlað.

Samt er eins og ég viti eitthvað
sem ég get ekki komið orðum að.

Þrá

Löngun mín þráir
og hún vakir

Þó ég gangi til hvílu
vakir hún á meðan ég sef

og bíður mín

Þetta er lítil gjöf frá mér til lesenda þessa bloggs en textarnir minna mig á að ég hef alltaf þjáðst af djúpri samkennd og samlíðan vegna ástar minnar á lífinu og fólkinu sem ég hef kynnst. Það er þessi ást sem hefur haldið mér á lífi og knýr mig áfram nú til að berjast gegn því sem ógnar okkur öllum.

Það styttist...

Hversu mörg orð er hægt að hafa um það þegar allar manns dekkstu framtíðarspár eru u.þ.b. að rætast? Hvaða orð á maður eftir þegar maður hefur hvað eftir annað hrópað viðvörunarorð um það hvert stefnir án sýni- legs árangurs? Hvað getur maður sagt þegar maður hefur hvað eftir annað hvatt fólk til að standa saman og spyrna við fótum en fæstir nenna?

Sjálfsagt er það fjöldamargt en ég finn engin orð. Ég finn eingöngu fyrir auðninni... Mig langar samt til að benda á það enn einu sinni að mér sýnist að sú leið sem er bent á hér: http://utanthingsstjorn.is/ sé eini björgunarbáturinn sem er í boði frá gerræði mafíunnar sem hefur lagt íslensku stjórnmálaflokkana undir sig.

Haldi fram sem horfir sé ég hins vegar ekki annað fyrir mér en að íslenska þjóðin verði fyrir enn einni blóðtökunni vegna landflótta. Ég er þegar farin að horfa á ákveðinn björgunarbát í þeim tilgangi að fara áður en það verður of seint...

Icesave-frumvarp samþykkt

Hvert klúðrið á fætur öðru!

Það væri hægt að segja svo margt. Rekja söguna, segja frá voninni sem margir bundu við stjórnlagaþingið, telja upp áhyggjur sumra sem vöruðu við því að fjórflokkurinn myndi sjá til þess að eyðileggja drauminn um stjórnlagaþingið. Það hefur tekist og ljóst að landið og þjóðin hefur orðið fyrir enn einum álitshnekkinum.

Íslensk stjórnvöld hafa gert lítið annað á undanförnum misserum en sannfæra bæði innlenda og erlenda aðila um vanhæfni sína. Þeim er gersamlega fyrirmunað að vinna að hagsmunum lands og þjóðar. Þau hafa gefið fjármála- kerfinu ákveðið sjálfdæmi og komið sér þægilega fyrir í bólstruðum setustofum þess og þykjast þess vegna óhult. Fulltrúar valdsins eru velflestir orðnir svo veruleikafirrtir að þeir eru farnir að trúa því að þau séu réttborin til valda. 

Þau neita að horfast í augu við það sem blasir hvarvetna við. Þau hafa steypt íslensku samfélagi í glötun. Annar hver maður veltir því fyrir sér í fullri alvöru að flytja úr landi af ástæðum sem stjórnmála- og embættismannastéttin þykjast ekki skilja. Á meðan þessir ganga erinda græðgismafíu fjármálastéttarinnar þá eru kjör almennings klessukeyrð með alls konar aðgerðum sem stuðla öll að því að hér er orðin til fjármagnseigenda- aðall sem lifir í vellystingum á öllum þeim gjaldtökum sem almenningur þarf að þola.

Ég gæti haldið áfram en ég minni á það enn einu sinni að ef við ætlum ekki að láta hrekja okkur úr landi þá verðum við að grípa til aðgerða. Við höfum reynt mótmæli. Þau hafa skilað árangri en við sitjum þó alltaf uppi með sams konar stjórnendur og sama embættismanna- og fjármálakerfið. Sömu verkalýðsforystu og sömu stjórnendur i lífeyrissjóðunum. Á meðan engu verður breytt innan þessara kerfa þá mun þetta brjálæði sem við búum við núna halda áfram.

Við getum spyrnt við fótum. Við höfum til þess nokkrar leiðir. Við getum haldið áfram að mótmæla og krafist kosninga. En hvað ætlum við að kjósa? Fjórflokkarnir, svokölluðu,  hafa sýnt það og sannað á undanförnum árum að þeir gegna allir einum og sama herranum. Þ.e. fjármálakerfinu. Hreyfingin ætlar að leggja sig niður þegar hún hefur náð fram lýðræðisumbótum. Henni hefur heldur ekki tekist að þjappa óánægðum kjósendum utan um sig. 

Ef það kæmi fram réttlætissinnað framboð sem setti brýnustu hagsmunamál þjóðarinnar á oddinn þá myndi ég hvetja til þess að við sameinuðumst öll í viðlíka byltingu og þeirri sem hefur verið kennd við búsáhöld og linntum ekki látum fyrr en Jóhanna og Steingrímur segðu af sér. En miðað við núverandi aðstæður hvet ég alla til að kynna sér vel og rækilega þennan undirskriftarlista hér: http://www.utanthingsstjorn.is/

Það er ljóst að það eru margir hræddir við hugmyndina um utanþingsstjórn en ég minni á að við sem settum þessa kröfu fram höfum hvatt þingmenn til að búa skipun utanþingsstjórnar lýðræðislegri umgjörð þannig að víðtækt samráð verði um skipun slíkrar stjórnar sem mætti líka kalla neyðarstjórn og/eða bráðabirgðastjórn. Ég myndi vilja sjá þjóðaratkvæðagreiðslu um bæði þá sem tækju sæti í slíkri stjórn og sérfræðingana sem yrðu þeim til ráðgjafar.

Staðan er í reynd sú að það verður hver og einn að gera það upp við sig hver af eftirtöldum kostum honum líst best:

a) Óbreytt ástand

b) Aukinn landflótti

c) Blóðug bylting

d) Kosningar

e) Utanþingsstjórn

Ég sé það líka þannig fyrir mér að slíkt andrúm myndi skapa kærkomið tækifæri til að byggja upp nýja stjórnmálaflokka og/eða -öfl sem myndu bjóða fram til kosninga í lok stjórnartímabils utanþingsstjórnarinnar. Ég bendi á að ég tók saman nokkrar spurningar og svör varðandi utanþingsstjórnina hér.

Íhaldið er „skíthrætt“

Það er engin ástæða til að gefast upp!

Tunnurnar voru skildar eftir niður á Austurvelli eftir mótmælin sl. mánudag. Við enduðum fyrir framan nefndarsvið Alþingis þar sem við komum hinum dimma takti kröfunnar um réttláta skynsemi inn til fulltrúa fjárlaganefndar sem funduðu um Icesave III. Lögregluliðið í kringum  okkur var eiginlega fjölmennara en við sem slógum taktinn.

Ég minni á að mótmælin sem Tunnurnar hafa staðið fyrir hingað til hafa alltaf farið friðsamlega fram og því lítið reynt á lögregluna. Þess vegna er spurning hvort ekki megi túlka þetta fjölmenna lögreglulið á þann veg að nærvera þeirra hafi verið fyrir það að það standi með kröfum okkar um að skuldum Landsbankamanna verði ekki velt yfir á almenning í landinu.

Það að tunnurnar voru skildar eftir þýðir ekki að kröfur Tunnanna um almenna leiðréttingu, siðbót, uppgjör og uppstokkun innan embættismanna- og stjórnkerfi séu þagnaðar. Öðru nær! Við sem höfum haft okkur mest í frammi erum að upphugsa nýjar leiðir. Nokkur okkar erum þegar farin að vinna að nýjum áætlunum. A.m.k. ein þeirra hefur að einhverju leyti verið unnin samhliða mótmælunum sl. október en skipulagning og utanumhald í kringum tunnurnar tóku slíkan tíma að það var lítið afgangs til að fylgja þeim eftir. 

Ég ýjaði að einu verkefninu sem við höfum verið að vinna að í bréfi sem við sendum á alþingismenn sl. mánudag. (Sjá hér) Til gamans má geta þess að við fengum lítil viðbrögð frá þingmönnum að þessu sinni en þó fékk ég eitt bréf sem ég hef svolítið gaman af. Það er hér:

Sæl Rakel.
Það er alltaf sami rostinn í þér.
Kk, xxx

Af viðbúnaðinum sem mætti Tunnunum sl. mánudag; bæði að hálfu lögreglu og sjálfskipaðra verjenda núverandi stjórnvalda, er ljóst að töluverður ótti hefur gripið um sig meðal þeirra sem vilja halda í það gamla kerfi sem ver forréttindi valda- og eignastéttarinnar í landinu. Það er deginum ljósara að þeir sem þurfa aldrei að taka afleiðingum gjörða sinna heldur láta þær bitna á almenningi vilja engu breyta enda þjónar núverandi kerfi þessum einstaklingum.

Það má hins vegar velta því fyrir sér hvers vegna svo stór hluti almennings lætur það yfir sig ganga að fámennur forréttindahópur skerði lífskjör heils samfélags til að viðhalda forréttindum fámennrar valda- og eignaklíku í þessu litla landi. Svörin liggja á engan hátt ljós fyrir mér nema ef vera skyldi að stór hluti þjóðarinnar sé sofandi gagnvart þessum staðreyndum enn þá.

Maður spyr sig auðvitað hvernig getur þjóðin sofið þegar staðreyndirnar blasa við hvarvetna? Mögulega liggur svarið í því að mikill meiri hluti sé undir svo sterkum áhrifum af því sem er kallað áfallastreituröskun, vegna þess sem hefur verið að koma í  ljós frá bankahruninu 2008, að þeir sem þetta á við um hafi ekki orku til að spyrna á móti. Svo eru það auðvitað einhverjir sem vilja engu breyta því þeim stendur á sama þó núverandi kerfi sé óréttlátt á meðan ranglætið ógnar ekki þeim þægindaramma sem það hefur byggt utan um sína eigin tilveru.

Þeir sem geta ekki sætt sig við slíka tilveru heldur vaka yfir réttindum sínum og annarra hafa gjarnan verið kallaðir hugsjónafólk. Þeir sem starfa með Hagsmunasamtökum heimilanna eru þannig fólk. Þeir sem standa á bak við Tunnurnar eru af sama meiði. Mig langar til að benda ykkur á að í Bítinu á Bylgjunni, sl. mánudagsmorgun, var viðtal við fulltrúa úr báðum þessum hópum sem svöruðu því hvers vegna það var mótmælt á mánudaginn og/eða hverju var mótmælt.  

Fyrir þá sem eru ekki með svörin við þessum spurningum á hreinu enda ég þessa færslu á krækju í þetta viðtal.

Bylgjan | 17. Janúar. 2011 08:43

Í Bítið - Rakel Sigurgeirsdóttir og Ólafur Garðarsson um fyrirhuguð mótmæli í dag

Að lokum þá er rétt að minna á það að hugsjónafólk finnur alltaf leið til að halda málstað réttlætisins á lofti Það er eins og fífillinn sem brýtur sér leið í gegnum malbikið, jafnvel þó það sé malbikað yfir hann aftur og aftur. Hér verður þess vegna mótmælt þar til óréttlætið verður endanlega tunnað!

Tap hjá Samfylkingunni

Lýðræði eða opinbert lögregluríki?

Stuðningshópur 9-menninganna boðar til hávaðamótmæla kl. 11:00 í dag fyrir framan Héraðsdóm. Við ætlum að mótmæla þeirri aðför sem þar er höfð í frammi gegn níu einstaklingum. Í grófum dráttum þá er því haldið fram að þessir níu hafi gert tilraun til valdaráns þ. 8. desember árið 2008. Ákæran, málatilbúnaðurinn og skrípaleikurinn innan og utan dómsalarins eru svo yfirgengileg að það sætir furðu að ekki sé löngu búið að vísa málinu frá!

Undanfarna daga hafa farið fram vitnaleiðslur í málinu en þeim verður framhaldið í dag. Það má fylgjast með þeim hér og hér.  Það er svo margt við þetta mál sem vekur bæði furðu og vandlætingu að of langt mál væri að telja það allt. Það er líka ljóst af framburði vitna ákæruvaldsins að forsendurnar eru byggðar á afar veikum grunni. Aftur á móti fer ásetningurinn um misbeitingu valdsins varla fram hjá neinum sem kynnir sér málin til hlítar. Það má m.a. gera hér.

Þegar gripið er niður í framburð vitna ákæruvaldsins er áberandi hve algeng eftirfarandi orðasambönd eru í framburði þeirra: að halda, vita ekki alveg, túlka, að meta svo, sönnunargagn sýnir annað „en samt". Minnisleysi er líka afar áberandi, einkum meðal lögreglumannanna sem hafa verið yfirheyrðir. Þeir þykjast heldur ekki vita hver gaf þeim skipunina um að koma að innganginum á alþingishúsinu, sem liggja að þingpöllum, umræddan dag og alls ekki hver fyrirskipaði handtöku þeirra í það sama skipti. Sumir ljúga m.a.s. blákalt eins og þingverðirnir sjálfir reyndar líka.

Ég minni á að ef við sýnum 9-menningunum ekki stuðning og spyrnum við fótum með því að mæta á morgun getur það haft afar alvarlegar afleiðingar fyrir lýðræðið. Við bjóðum í raun heim grímulausu lögregluríki þar sem lögreglan yrði væntanlega skipuð einstaklingum af sama kalíberi og þeim sem höfðu afskipti af 9-menningunum 8. desember árið 2008.

Miðað við framburð þeirra mætti ætla að slíkir skilji heilann eftir heima þegar þeir mæta til vinnu og sýna þar af leiðandi hvaða yfirvaldi sem er blinda og gagnrýnislausa hlýðni. Ekkert okkar vill kalla slíkt yfir sig og ég þori að fullyrða að fæstir innan lögreglunnar myndu vilja það heldur. Kannski ekki einu sinni þeir sem vilja ekki kannast við blinda hundstryggð sína fyrir tveimur árum. Sýnum lýðræðisvitund okkar í verki og mætum hér.

Boða til mótmæla við Héraðsdóm

Tunnurnar skrifa alþingismönnum bréf

Í Icesave-málinu í janúar í fyrra sýndi Ólafur það að hann getur tekið skynsamlegar ákvarðanir fyrir hönd þjóðarinnar ef nógu margir fara fram á það. Það er ástæðan fyrir því að þessi áskorun til hans er komin fram. Eins og málin horfa við þeim sem standa að baki þessari áskorun hefur Alþingi ekki unnið að hagsmunum þjóðarinnar um nokkurt skeið eða frá því allnokkru fyrir hrun. Afleiðingarnar eru þær að það er rúið nær öllu trausti!

Þessar aðstæður eru grundvöllur þeirrar stjórnmálakreppu sem kemur ekki síst fram í því úrræðaleysi sem almennt ríkir meðal stjórnmálastéttarinnar gagnvart efnahagskreppunni. Af skoðanakönnunum að undanförnu er líka ljóst að u.þ.b. helmingur þjóðarinnar veit ekki hvað hún ætti að kjósa ef þing væri rofið og boðað til kosninga. Ég lái henni það ekki miðað við þá blindgötu sem fjórflokkurinn hefur stefnt pólitíkinni í.

Það er greinilegt að stjórnmálastéttin þekkir vel til undirskriftarsöfnunarinnar, sem ég vísaði til hér á undan, en þar er áskorun á forsetans um að skipa utanþingsstjórn „áður en það ófremdarástand sem nú er uppi kallar yfir þjóðina enn alvarlegri afleiðingar“. Þetta kom ekki síst fram í skrifum þingmanna og ýmissa stuðningsmanna þeirra á vefmiðlum um mánaðamótin október/nóvember á síðasta ári eða í kjölfar þess að undirskriftarlistinn fór í loftið. (ég tók saman yfirlit um þessi skrif um miðbik þessarar færslu)

Tunnurnar skrifuðu líka alþingismönnum bréf 4. nóvember þar sem þær settu fram hugmyndir um það hvernig þingið getur skapað skipun slíkrar stjórnar lýðræðislegri umgjörð. Þær sendu þeim enn eitt bréfið í morgun en það er svohljóðandi: 

Góðan daginn!

Það er komið að leiðarlokum og því fyrr sem þið horfist í augu við það því betra. Alþingi nýtur ekki traust til að vinna að hagsmunum þjóðarinnar enda sýnir Rannsóknarskýrslan að stór hluti þeirra sem sitja á núverandi þingi bera ábyrgð á því að efnahagur landsins sigldi í þrot. Það eruð þið sem berið ábyrgð á núverandi stjórnmálakreppu en hún viðheldur og dýpkar þá efnahags- og samfélagskreppu sem er svo áríðandi að bregðast við.

Þrír af fimm núverandi þingflokkum hafa haft til þess ærin tækifæri að grípa til afgerandi aðgerða til að verja hagsmuni heimilanna í landinu en allir hafa sýnt það og sannað að það er fjármálkerfið sem hefur forgang fram yfir hag íslensks almennings. Lítil sem engin uppstokkun hefur farið fram frá bankahruni innan fjármálkerfisins og sama er að segja um stjórnsýslu- og embættismannakerfið.

Þær ríkisstjórnir sem fengu tækifæri til að verja hag almennra kjósenda hafa þjappað sér saman utan um gerendur hrunsins og tekið sig saman um að fylla þjóðina lygi og vafasömum fullyrðingum um eigið hlutverk, valdsvið og tilgang. Þið hafið öll týnt ykkur inni á leiksviði samkeppninnar um völd og athygli fjölmiðla sem flestir hafa tekið sig saman um að styrkja ykkur í þeirri veruleikafirringu að pólitík snúist hreinlega um ykkur sjálf og hvert ykkar situr að völdum.

Á meðan hangir þjóðin á heljarþröm örvæntingar og ótta yfir atvinnu- og eignamissi, íhugar landflótta og sumir taka eigið líf. Við höfum þolað lífskjaraskerðingu; frystingu launa, hækkun vöruverðs, hækkandi vexti, skattahækkanir og skerta heilbrigðisþjónustu, niðurskurð í menntakerfinu og er hótað með enn frekari skerðingu í gegnum ýmis konar gjöld og afborganir af lánum sem urðu til fyrir vanhæfni sumra ykkar og þeirra embættismanna sem þið sjálf eða fyrrum flokkssystkini ykkar komuð til embætta.

Við megum ekki við meiru en bjóðum ykkur að vinna með okkur að þeirri kröfu að hér verði skipuð utanþingsstjórn. Miðað við núverandi aðstæður er sú leið líklegust til að gefa þjóðinni og ykkur sjálfum næði til að leggjast í endurmat og uppgjör. Auk þess hefðu nýir stjórnmálaflokkar og - öfl tækifæri til að undirbúa sig og bjóða fram við næstu kosningar sem verða þegar ný stjórnarskrá verður tilbúin.

Þið eruð enn í bestri aðstöðu til að skapa skipun utanþingsstjórnar lýðræðislegri umgjörð en þá sem Sveinn Björnsson fór eftir við skipun utanþingsstjórnarinnar 1942. Sú sem þetta skrifar vísar í það sem hún sagði í svarbréfi til Ólínu Þorvarðardóttur um miðjan nóvember á síðasta ári:

„Þú sem þingmaður hefur tækifæri til að semja frumvarp til bráðabirgðalaga til að skapa skipan utanþingsstjórnar lýðræðislega umgjörð. Þar má t.d. leggja til skipun ráðgefandi samráðshóps valdhafa og almennings um skipun utanþingsstjórnar, hver/-jir sæju um að skipa í þennan hóp og hvernig, hvaða kröfur þeir sem yrðu skipaðir í utanþingsstjórnina verða að uppfylla og síðast en ekki síst að mæla með þjóðatkvæðagreiðslu þar sem þjóðin hefur tækifæri til að kjósa úr einhverjum hópi hæfilegan fjölda fulltrúa í utanþingsstjórnina.“

Í þessu samhengi er rétt að taka það fram að við höfum þegar talað við ýmsa málsmetandi einstaklinga varðandi útfærslur á þessu stjórnarfyrirkomulagi en eigum eftir að tala við fleiri. Hugmyndin og útfærslur hennar er því ekki eingöngu orðin til í kollinum á einhverjum sem hægt er að afgreiða sem „fasíska tunnuterrorista“.

Brown ætti að biðjast afsökunar

Þegar horfst er í augu við staðreyndir!

Í heimi þar sem öllu er snúið á haus er því haldið fram að þeir sem aðhafast ekki neitt séu jákvæðir en þeir sem mótmæla neikvæðir. Það ætti þó að liggja í augum uppi að það þarf ákveðna jákvæðni til að spyrna við fótum við misskiptingunni.

Þeir sem mótmæla reyna að vekja svefngenglanna og fá þá til liðs við sig til að hafa áhrif á líf sitt. Mótmælendur ala nefnilega þá bjartsýnu von í brjósti að samstaða fjöldans dugi til að hreyfa við fámennri sérgæslusveit valda- og eignastéttarinnar í landinu. 

Þess vegna hafa Tunnurnar og fleiri skipulagt mótmæli í tilefni þess að þing kemur saman aftur á morgun eftir jóla- og áramótafrí. ( Sjá hér og hér) Þingfundur byrjar klukkan 15:00 en á sama tíma verður tunnunum komið fyrir á Austurvelli.

Þingfundurinn byrjar því strax með hressilegri áminningu um það að við sættum okkur ekki við lygar og brellubrögð í stað alvöru aðgerða til bjargar landi og þjóð úr rándýrsklóm.

Í textanum frá Tunnunum segir að við séum orðnar þreyttar á því að láta stjórnvöld ljúga að okkur! Með því er m.a. verið að vísa til viðbragðanna við stóru mótmælunum 4. október en þeim var svarað með vel æfðum lygavef sem undirstrikaði það enn frekar að stjórnmálastéttin þjónar engum nema hagsmunum sjálfra sín og siðblinds fjármálakerfis.

Við hvetjum fólk til að mæta nú, eins og 4. október, í öllum sínum fjölbreytileika og standa saman í því að brjóta niður spillingar- og lygamúrinn og krefjast gagngerrar uppstokkunar. Við höfum staðið í bréfa- skrifum við þingmenn þar sem við höfum hvatt þá að skapa þessari leið lýðræðislegri umgjörð.  (Égrakti meginatriðin í þeim hér)

Það eru greinilega fleiri búnir að fá yfir sig nóg af „lygi valdhafanna“ en það verður ekki ljóst fyrr en seinni partinn í dag hvort fjöldinn er tilbúinn til að standa saman að því að koma þeim skilaboðum áleiðis. Gunnar Skúli Ármannsson skrifar hárbeittan pistil, eins og oft áður, þar sem hann segir m.a:

Daglega er almenningi drekkt í lygi valdhafanna. Fréttaflutningurinn er afvegaleiðandi og hlutirnir ekki nefndir réttum nöfnum. Afleiðingar bankahrunsins eru atvinnumissir, tekjumissir og eignamissir. Alveg sama hversu mikið er kallað eftir leiðréttingu á þessari gríðarlega miklu eignatilfærslu sem á sér stað gerist ekkert.

Bankar eru hiklaust endurreistir á kostnað almennings eins og sú starfsemi sé upphaf og endir alls í tilverunni. Fjölmiðlaumræðan gerir ekkert til að vefengja þessa forgangsröðun. Þess í stað dynur á okkur stöðug lygi um mikilvægi þess að bjarga fjármálastofnunum samtímis og það er óvinnandi vegur fyrir sömu stjórnvöld að ákvarða lágmarksframfærslu venjulegs Íslendings. (leturbreytingar eru mínar)

Hann heldur áfram og undirstrikar þær mörgu ástæður sem við höfum til að mótmæla:

Kvótinn, Magma, gjaldþrota heimili og fyrirtæki, niðurskurðurinn í heilbrigðismálum, hjá öryrkjum, hjá öldruðum, spilling við endurúthlutun fyrirtækja, reykfylltu bakherbergin sem vinstri stjórnin ætlaði að opna fyrir almenningi, skattahækkanir og einkavæðing Íbúðalánasjóðs Íslands í boði AGS og vegatollar. Öll þessi þjáning til að endurreisa spillt fjármálakerfi sem mun halda áfram að stjórna þeim sem við kusum til að stjórna fyrir okkur. (Sjá hér (leturbreytingar eru mínar)

Það ætti enginn að þurfa að spyrja sig hverju er verið að mótmæla því ástæðurnar eru margar. Það væri miklu nær að spyrja: Hvers vegna stöndum við ekki öll saman að þessu sinni?

Að lokum langar mig til að benda ykkur á viðtal Egils Helgasonar við Elías Pétursson í Silfrinu í gær. Í upphafi viðtalsins bendir Elías á það hvernig stjórnvöld nota hagtölur til að ljúga að okkur! Skýrasta dæmið er e.t.v. tölur um atvinnuleysi. Þar er aldrei tekið inn í þeir sem hafa flutt úr landi eða fjölskyldufeður sem eru að vinna erlendis.

Elías segir líka frá því að hann tók húsnæðislán árið 1998. Miðað við forsendurnar þá kostaði 6800 vinnustundir að endurgreiða það. Á þeim tíma sem er liðinn síðan hafa bæst 2500 vinnustundir! Það er því ekki hægt að halda öðru fram en hér hafi orðið verulegur forsendubrestur og raunveruleg kaupmáttarrýrnun!

Elías Pétursson fer ýtarlega yfir mörg meginatriði varðandi þróun íslenska hagkerfisins á undanförnum árum. Þróunin er vægast sagt geigvænleg en undir lok viðtalsins varpar Elías fram tveimur grundvallarspurningum:

• Getum við haldið svona áfram?

• Viljum við halda svona áfram?

Í framhaldinu dregur hann fram afar athyglisverðan lista yfir það hvaða afleiðingar það muni hafa ef við höldum áfram á þeirri leið sem við erum á núna:

1. Skuldasöfnun eykst áfram.

2. Kaupmáttarrýrnun hjá almenningi heldur áfram.

3. Fjármagneigendur halda áfram að hagnast á kostnað almennings.

4. Kjarabilið heldur áfram að breikka þannig að hér verður til enn ríkari yfirstétt.

5. Auðlindirnar verða seldar beint eða óbeint.

6. Það verður haldið áfram að virkja án þess að taka tillit til arðs og verðmætasköpunar.

Með þessu verður haldið áfram að ganga á auðlindirnar en eignir og innviðir samfélagsins drabbast niður þar sem öll innkoma í ríkissjóð fer í vaxtagreiðslur!

Þú sem lest þessar línur gerir það sem þú vilt seinni partinn í dag en ég reikna með að þú áttir þig á því að það er síst minni ástæða til að mótmæla nú en í janúar fyrir tveimur árum! Hins vegar vil ég taka það fram fyrir mína hönd að ég vil ekki sjá aðrar alþingiskosningar strax. Ástæðan er sú að enginn núverandi þingflokka hefur forsendur til að leysa úr því flókna verkefni sem samfélagið stendur frammi fyrir. Mér sýnist að til að leysa það dugi ekkert nema færustu sérfræðingar!

Það ætti að vera samvinnuverkefni þjóðarinnar allrar að hafa uppi á þeim þar sem hagsmunir okkar allra eru í húfi. Ef við getum ekki komið okkur saman um það hverjir það ættu að vera þarf að efna til kosninga úr ákveðnum hópi sem hefur fengið tilnefningu til verksins. Þetta http://utanthingsstjorn.is/ er grunnurinn að slíkri leið.

Boða til mótmæla á morgun

Ég sæki um skilnað á grundvelli pólitíks ofbeldis!

Það er undarlegt hlutverkið sem valdið hefur tekið sér í sambandi sínu við þjóðina. Í stað þess að það færi í endurhæfingu þegar upp komst um ofbeldið, sem það hafði beitt hana í aðdraganda hrunsins, þá er helst að sjá að það sé orðið að viðtekinni venju að stunda blekkingar og baktjaldamakk. Engar nýjungar hafa komið fram í upplýsingamiðlun heldur lokar valdið sig kirfilega af og svarar í gátum og undir rós varðandi alla sína gjörninga.

Öllum má vera orðið það ljóst að það eru ekki hagsmunir þjóðarinnar sem stjórnvöld hafa í fyrirrúmi þegar kemur að stjórnsýslulegum ákvörðunum heldur eru það hagsmunir peningavaldsins sem ráða ferðinni. Icesave-endaleysan er ekki eini vitnisburðurinn um það. Tildrög þessara svokölluðu „skulda þjóðarinnar“ hafa aldrei verið kynnt á heiðarlegan og opinskáan hátt heldur er almenningi boðið upp á slagorð þar sem höfðað er til meðvirkni hans og þrælslundar.

Núverandi ríkisstjórn lætur ota sér fram sem ofbeldisverkfæri gagnvart þjóðinni sem skal borga Icesave sama hvað það kostar. Það sorglegasta er að stjórnin sem sat þegar Icesave varð til klifaði í sífellu á einhverju sem átti að heita „traust efnahagsstjórn“ en sú sem skal knésetja þjóðina til þeirra hlýðni að greiða afleiðingarnar kennir sig við „velferð“. Það er vandséð hvor braut alvarlegar af sér en það er ljóst að hvorug á erindi við hagsmuni íslensks samfélags.

Það er athyglisvert hve slagorðakennd umfjöllunin um þetta málefni er. Í hvert skipti sem hyllir í einhverja heilbrigða greiningu á sögu Icesave þá er henni óðara drekkt í pólitískum upphrópunum úreltrar nýfrjálshyggjuhugmyndafræði um innistæðueigendur, tryggingasjóði, skuldbindingar og skuldastöðu. Í framhaldinu er reynt að halda því fram að á meðan „Icesave-skuldbindingarnar“ eru ófrágengnar þá sé ekki hægt að snúa sér að neinu sem heitir atvinnuuppbygging eða öðru sem snýr að uppgjöri og endurmati á gildum og áherslum markaðshyggjusamfélagsins.

Valdið hefur ekki einu sinni fyrir því að staldra við og endurmeta einstefnulega hagsmuni fjármálaveldisins, sem það vinnur fyrir, þó marktækar ábendingar hafi komið fram um að Icesave-skuldbindingarnar eru þjóðinni sjálfri algerlega óviðkomandi enda Landsbankinn í einkaeigu þegar til þeirra var stofnað. Í stað þess að finna nýja leið og freista þess að vísa málinu annaðhvort til dómstóla eða fara opinberlega ofan í saumanna á því hverjir bera hina raunverulegu ábyrgð og hvernig var að öllum Icesave-gjörningnum staðið þá taka íslensk stjórnvöld það að sér að vera handrukkarar breskra og hollenskra stjórnvalda gagnvart íslenskum almenningi.

Það er ekki einu sinni staldrað við þá staðreynd sem kom fram í Kastljósi í desember sl. að Landsbankinn komst upp með að gefa upp falskar bókhaldstölur varðandi stöðu bankans í ársuppgjöri fyrir árið 2007 með aðstoð endurskoðunarskrifstofunnar PricewaterhouseCoopers. (sjá hér) Það er þess vegna eðlilegt að almenningur spyrni við fótum og spyrji: hvað gengur stjórnvöldum til þegar þeir sækja það svo fast að íslenskur almenningur borgi kröfuna sem breks og hollensk stjórnvöld gera vegna Icesave? 

Af hverju kjósa stjórnvöld að beita því pólitíska ofbeldi sem þau láta dynja á almenningi? Hvers vegna er svona mikið í húfi fyrir þau að verja fjármagnseigendurna fyrir því að mæta afleiðingum gjörða sinna? Hvers vegna fórnar Steingrímur hugsjónum sínum og mannorði með því að ganga svo freklega fram í því að verja hagsmuni auðvaldsmafíunnar? Hvers vegna er hann orðinn sá sami og hann barðist gegn áður?

Ég hef aldrei verið sérstakur aðdáandi Steingríms en þó treysti ég honum einu sinni til þess að standa við orð sín og hugsjónir. Annað hefur nú komið í ljós og það sama má segja um Jóhönnu og vel flesta aðra sem sitja í ráðherrastólum núverandi ríkisstjórnar. Þessir einstaklingar eiga það allir sammerkt að ráða ekki við verkefnið sem þeir voru kosnir til að gegna.

Nú mætti e.t.v. skilja orð mín þannig að ég sé að mæla með því að núverandi ríkisstjórn yrði felld til að koma Sjálfstæðis- og Framsóknarflokki að en það er öðru nær! Engum treysti ég verr en Sjálfstæðisflokknum til að koma að völdum enda sjáum við afleiðingarnar að stjórnarsetu þeirra síðustu tvo áratugina. Aðrir þingflokkar hafa hvorki nægilegan styrk eða trúverðugleika til að koma á nauðsynlegum friði og sátt í samfélaginu til að vinna að brýnustu málum þess.

Þessu ofbeldissambandi valdsins og almennings verður hins vegar að linna. Við sem byggjum þetta samfélag verðum að hafa hugrekki til að finna aðrar leiðir til að byggja það upp þannig að við sjálf og afkomendur okkar þurfi ekki að búa við þetta pólitíska ofbeldi sem þjónar hagsmunum fjármálaveldisins. En þá verðum við líka að ÞORA!

Við verðum að þora að horfa eftir öðrum leiðum til að komast út úr þeirri stöðnun sem núverandi stjórnmálakreppa viðheldur. Margir ætla að koma saman núna á mánudaginn sem er 17. janúar og mótmæla kyrrstöðunni. (sjá hér, hér og hér) Sumir hafa sett fram kröfu um gagngera uppstokkun og svo eru nokkrir sem hafa komist að þeirri niðurstöðu að utanþingsstjórn sé sú leið sem er skynsamlegast að fara við núverandi aðstæður.

Skoðaðu þetta: http://utanthingsstjorn.is/ og gerðu það upp við þig hvort þú þorir! Ávinningurinn af þessari leið yrði sá að það skapaðist næði til að leggjast í endurmat og uppgjör; bæði fyrir almenning og valdið. Auk þess hefðu nýir stjórnmálaflokkar og - öfl tækifæri til að undirbúa sig og bjóða fram við næstu kosningar sem verða þegar ný stjórnarskrá verður tilbúin.

Ef þú vilt kynna þér betur söguna á bak við þessa kröfu bendi ég þér á bloggfærsluna:  Við verðum að komast út úr þessari vitleysu! Svo tók ég saman spurningar og svör varðandi utanþingsstjórn.

„Perhaps the way to meet tomorrow's challenges is not to use yesterday's solutions, but to dare to think the previously unthinkable, to speak the previously unspeakable, and to try that which was previously out of the question." (Neale Donald Walsch)

Steingrímur gríðarlega bjartsýnn