Álið er svo sannarlega ekki lengur málið!

Það er sorglegt að enn skuli vera til einstaklingar sem sjá fjölgun álvera sem draumalausn fyrir íslenskt efnahagslíf. Það er sannast sagna eins og þeir sem trúa slíku lifi í einhverjum öðrum heimi en raunheimi þar sem hafa verið færð fram gild rök fyrir því að uppbygging hvers álvers kosti margfalt meira en arðurinn sem það skilar. Það er eins og þeir neiti að horfast í augu við það hve litlum tekjum álver skilar til þjóðarbúsins. Það er eins og þeir vilji ekki átta sig á því hvað er að gerast á heimsmörkuðunum varðandi ál. Ég vísa til færslu minnar frá í gær um þetta sama mál en þar eru færð frekari rök fyrir því að ál er dautt mál!

Horfum til þess sem við eigum og höfum í kringum okkur og reynum að byggja á því. Eflum matvælaframleiðslu, ferðamannaiðnaðinn og iðnað sem byggir á hugviti og sköpunargleði. Gerum þeim hugvitssömu einstaklingum sem hafa þurft að leita sér atvinnutækifæra utan landssteinanna kleift að snúa heim og koma upp fata- og hönnunariðnaði. Það er sárgrætilegt að draumasýn álverssinnanna felst fyrst og fremst í því að gera íslenskan almenning af verksmiðjuþrælum erlendra álrisa!! Þetta er ekki aðeins niðurdrepandi framtíðarsýn heldur fyrst og fremst skaðleg bæði landi og þjóð!!

Setning álverslaga mikilvægur áfangi

Athugasemdir

[Himmalingur, 19.4.2009 kl. 17:42]

Á einhver að trúa því, að í þessum líka samdrætti í áli, þar sem þúsundum manna er sagt upp, ætli álframleiðendur að byrja hér á byggingu nýrra álvera. Erum vér allir fávitar?

[Egill Jón Kristjánsson (IP-tala skráð) 19.4.2009 kl. 17:51]

Nú er ekki tíminn til að tala um það sem við eigum ekki að gera. Nú er tíminn hvað við eigum að gera. Markaður fyrir ál er takmarkaður um þessar mundir. Það er líka markaðurinn fyrir saltfisk og fiskafuðrið yfir leitt. Eigum við þá að hætta að veiða og vinna fisk?. Markaðurinn fyrir ál á eftir að koma upp aftur. Þau rök sem menn hafa borið fram að vinnulega sé áhrifin af álverunum engin þ.e ef þetta fólk væri ekki að vinna í álverum þá væri það bara að vinna einhverstaða annarstaðar. Það hljómar undarlega nú þegar 18.000 manns eru atvinnulausir. Ál er málmur sem er mikilvægur fyrir vestræna lifnaðarhætti. Markaðurinn hefur beðið um þessa vöru og mun gera það áfram. Hverjir eiga að uppfylla kröfur markaðarins? Hættum að ræða þessi mál í formi trúarbragða. Mér finnst þessi grein þín vera með trúarlegu ívafi. Hentu trúnni út og skrifaðu aðra grein.

[Hlédís, 19.4.2009 kl. 18:41]

Egill Jón, Ál-trúboði! Það þýðir ekkert fyrir þig að snúa staðreyndum á haus. Á Íslandi er komið nóg af málmbræðslum - meira en nóg.

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 19.4.2009 kl. 20:53]

Egill! Nú er einmitt tíminn til að tala um það hvað er skynsamlegt að gera og hvað er það ekki. Ef þú lest, hlustar og horfir þá veistu jafnvel og ég og aðrir sem segjum að það sé komið nóg af álverum. Við höfum heldur ekki tíma á að bíða í þá 12-18 mánuði sem það í það að við fáum fleiri álver. Við megum heldur ekki við því að stofna auðlindum okkar í hættu. Ef orkuframleiðslan er fyrir hendi af hverju ekki að reisa grænmetisverksmiðjur í staðinn? Við framleiðum ekki nema u.þ.b. 40% þess grænmetis sem við neytum þannig að það er alveg tilvalið að nýta orkuna í framleiðslu á því. Það skapar bæði störf í gróðurhúsunum og svo skapar það líka raunveruleg afleidd störf!

[Egill Jón Kristjánsson (IP-tala skráð) 19.4.2009 kl. 23:17]

Kæru konur.

Hvenær var komið nóg? Af hverju getum við ekki framleitt meira af grænmeti? Hefur áliðnaðurinn verið að stoppa það? Gerum hvoru tveggja. Hvaða málm á að nota í staðin fyrir ál? Vestrænir lífshættir biðja um ál. Hvaða þjóð á að framleiða ál. Ef mengun og skemmd á náttúrunni er of mikil, þá má spyrja. Hvað land á að framleiða þessa vöru? Hvar má menga?. Staðtaðreyndin er að hvergi í veröldinni er framleitt ál með minni mengun en hér á landi. Stefna þessara fyrirtækja sem hér stara er jafnvel að minnka mengun enn meira og markmiðið er mengunarlausar verksmiðjur. Ég vann í fiskiðnaði fyrir nokkrum áratugum. Þá voru þessi sömu neikvæðu viðhorf til þess iðnaðar. Það þekktist vel sú hótun að til barna að "ef þú lærir ekki heima þá endar þú hér í frystihúsinu". Nú virðist sama neikvæða viðhorfið vera til áliðnaðarins. Neikvæð og frasakennd. Er hægt að vera meira púkó en að kunna ekki að meta Björk eða Sigurrós og tala máli álfyrirtækja? Umræðan um áliðnaðinn er frasakennd svipað því sem hún er um ESB.  Það þarf eitthvað að stilla kúrsinn í þessu hvorutveggja þ.e álumræðunni og esb.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 20.4.2009 kl. 01:59]

Ég fór að sjá Draumalandið í gær, sunnudag.  Þvílik mynd, mér er um og ó.  Ekki fleiri álver, auðvitað eigum við Íslendingar að nýta orkuna fyrir okkur sjálf. 

[Rakel Sigurgeirsdóttir, 20.4.2009 kl. 02:49]

Gæti ekki verið meira sammála þér!