Útrýmingaraðgerðir peningavaldsins

Maður á að bera harm sinn í hljóði segir einhvers staðar en ég ætla samt að segja frá sögunni á bak við tárin sem ég horfði flæða niður svipbrigðalausar kinnar 30 ára karlmanns sem er á örorkubótum.

Honum er ætlað að lifa á 150.000,- á mánuði. Þessir peningar eiga að duga honum fyrir öllu því sem peningakerfið hefur ákveðið að er aðeins ætlað þeim sem peningamaskínan hefur útvalið. Þetta eru atriði eins og: það að borða, búa undir húsþaki, komast á milli staða, sinna eigin heilsu, ástunda einhverja uppbyggilega afþreyingu o.s.frv. o.s.frv.

Nú er svo komið að ungi maðurinn sem grét á ekkert annað eftir en halda í þakið og reyna að ráðstafa því sem er eftir fyrir mat til að borða út mánuðinn. Eina von hans um það að komast úr landi var bílinn sem hann hefur ekki getað selt en verður tekinn af honum mjög fljótlega vegna vangoldinna rekstrargjalda.

Tár hans fóru samt ekki að flæða fyrir alvöru fyrr en hann sagði mér frá því að hann væri nýbúinn að missa tvo bestu vini sína. Þeir voru í sömu stöðu og hann hefur verið í síðastliðna þrjá mánuði. Hann missti þá báða fyrir það að þeir gáfust upp og sviptu sig lífi með stuttu millibili.

Það versta var samt það þegar hann sagði mér að þar sem hann hefði leitað sér hjálpar og reynt að vekja athygli á stöðu sinni fyndi hann fyrir fyrirlitningu og skilaboðum um að hann beri sjálfur ábyrgð á öllu saman!

Ég spyr hvernig ber hann ábyrgð á því að honum er ætlað að lifa á 150.000 á mánuði þegar það er sama stjórnsýsla sem skammtar honum þessa upphæð og „tjúnnar“ upp verðlagið!?!?

Óneitanlega hvarflaði það að mér þegar ég horfði á társokkin en sviplaus augun í svipbrigðalausu andliti þessa unga manns hvort ég ætti að gera eitthvað meira en þrýsta handlegg hans og krefjast þess að sjá hann aftur eftir hálfan mánuð eins og til stendur.

Kannski er þessi færsla örvona viðleitni til að gera eitthvað meira...

(Einnig birt sem glósa á Facebook)

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.2.2012 kl. 20:45]

Ótrúlegt og ég verð öskureið að heyra svona og horfa upp á Jóhönnu og Steingrím hæla sér af góðri stöðu ríkisins og Samfylkingu fullyrða að kreppunni sé lokið.   Það sem ég hugsa er ekki prenthæft.